W niedalekiej przyszłości ... walka toczy się między człowiekiem a maszyną. Jednak pomimo ogromnej mocy maszyn rebelianci zwyciężają, aż Skynet, komputer, który steruje maszynami, wysyła Terminatora w czasie do roku 1984, by zniszczył matkę przywódców rebeliantów, Sarę Connor. Niezrażony, kolejny Terminator został wysłany z powrotem w czasie do roku 1994, aby uderzyć w Johna Connora, przyszłego przywódcę rebeliantów, który wtedy był jeszcze dzieckiem. Podziemie musi chronić dziecko po to by rebelianci znowu mogli wysłać samotnego wojownika, aby go chronił. Tym razem będą oni walczyć na zasadach wroga, a maszyna będzie walczyć z maszyną.

W tę grę możesz grać jednym graczem za pomocą klawiatury lub joysticka w porcie 2.

RUN/STOP - wstrzymanie lub wznowienie gry.
K - wybór klawiatury
J - wybór joysticka

Klawiatura:
Q - w górę
A - w dół
P - w prawo
O - w lewo
SPACE - FIRE

Joystick:
Poziomy 1, 5 i 9:
w lewo lub w prawo - chodzenie
w dół - kucnięcie
w górę i FIRE - wysokie kopnięcie
w dół i FIRE - kucnięcie / cios
w lewo i FIRE - cios
w prawo i FIRE - blokowanie
w górę, w lewo i FIRE - cios w podbródek
w górę, w prawo i FIRE - uderzenie głową
w dół, w lewo i FIRE - niskie kopnięcie
w dół, w prawo i FIRE - kopnięcie kolanem

Poziomy 2 i 8:
w lewo lub w prawo - sterowanie
w górę - podniesienie / przyspieszenie
w dół - padnięcie / zwolnienie

Na poziomie 8 naciskając FIRE będziesz strzelał pistoletem Sary w zasięgu jej wzroku. Ten widok będzie kołysał się z boku na bok w zależności od ruchu furgonetki SWAT.

Poziom 3: Naciśnij FIRE aby wybrać blok (kursor zacznie szybko migać), a następnie skieruj joystick w kierunku bloku, który chcesz zamienić.

Poziom 4:
w górę - pójście do windy
w dół - kucanie
w lewo lub w prawo - bieganie

Naciśnij przycisk FIRE aby uderzyć w kierunku, w którym stoisz.

Poziom 6: Skieruj joystick w odpowiednim kierunku, aby przesunąć bloki do dostępnej przestrzeni.

Poziom 7:
w górę - wejście do windy
w dół - odskok
w lewo lub w prawo - bieganie

Naciskając FIRE strzelisz w kierunku, w którym stoisz.

Poziomy 1, 5 i 9:
wysokie kopnięcie - 500
cios - 100
niskie kopnięcie - 500
cios z przyczajenia - 200
cios w podbródek - 1000
kopnięcie kolanem - 750
uderzenie głową - 750

Poziomy 3 i 6:
100 punktów x pozostały czas

Poziomy 2 i 8:
uniknięcie przeszkody - 100
udany skok - 500
unikanie samochodu - 200

Tylko poziom 8:
trafienie helikoptera - 250

Poziom 7:
różna ilość punktów jest przyznawana za jednostki SWAT.

Za każdy ukończony poziom otrzymasz 5000 punktów.
Panel wyświetla stan pozostałej energii i twarze bohaterów.

Poziom 1.
Kontrolujesz Terminatora T800. Musisz tymczasowo pokonać T1000, aby umożliwić uciec Johnowi.

Poziom 2.
Przejmij kontrolę nad T800 i Johnem na motocyklu Harley Davidson. Kieruj nim przez kanał burzowy, podczas gdy w ciężarówce z naczepą ściga was T1000. Ile razy zderzasz się z przedmiotem, T800 traci energię a gdy uderzy Cię ciężarówka, wtedy John traci energię.

Poziom 3.
Tym razem należy wykonać niewielką operację na ramieniu T800. Osiąga się to przez przeniesienie migającego kursora na całej kracie i rozmieszczenie bloków w prawidłowej kolejności. Poziom ten jest na czas. Ukończenie układanki w 100% spowoduje odzyskanie całej energii T800.

Poziom 4.
Kontrolujesz Sarę Connor - uzbrojoną tylko w miotłę! Musisz uciec z labiryntu korytarzy i wind instytutu psychicznego.

Poziom 5.
T800 musi uzyskać wystarczającą ilość czasu dla Sary i Johna na ucieczkę z windy na parkingu.

Poziom 6.
Twoim zadaniem jest zmiana bloków na twarzy T800, aby dopasować je do oryginalnego obrazu. Ten poziom jest na czas i ukończenie go w 100% odnowi dla T800 całą energię.

Poziom 7. Kolejny raz panujesz nad T800 i błyskawicznie musisz strzelać na swej drodze w ciężko uzbrojony oddział SWAT z laboratorium Cyberdyne.

Poziom 8.
T800 jest pod kontrolą furgonetki SWAT i ucieka z Sarą i Johnem Connorem. Są ścigani przez T1000 w śmigłowcu. Sara może strzelić z tyłu furgonetki w kierunku śmigłowca. Musisz wyłączyć kontrolę śmigłowca strzelając do niego.

Poziom 9.
T800 musi po raz ostatni zmierzyć się z T1000. Nie tylko musisz pozbawić go jego energii, ale również musisz wrzucić go do kadzi roztopionej stali.

• Podczas walki obserwuj ilość swojej energię - T1000 kontynuuje atakowanie cię więc nie zapominaj o blokowaniu.
• Na poziomach 4 i 8 unikaj ognia i uderzeń wroga, więc miej oko na jego ruchy.
• Podczas jazdy motocyklem użyj wyskoczni aby uniknąć przejeżdżania przez wodę, która na chwilę wyłącza kontrolę.
• Skuteczne strzelanie z furgonetki SWAT do śmigłowca spowoduje wyłączenie go na krótki okres czasu, dając Ci możliwość prowadzenia pojazdu.
• Pamiętaj, aby oszczędzać energię w trakcie gry - więc nie ryzykuj!

Układ SID ma trzy kanały, z których każdy może na raz grać jedną nutę. Aby wprowadzić melodię, musisz napisać utwór jaki ma być odtwarzany przez każdy z kanałów SIDa, oraz dźwięk, który będzie używany dla każdej nuty. Dźwięki są zdefiniowane w taki sam sposób jak dla syntezatora. Nuty są przechowywane w oddzielnych sekwencjach, które mogą zawierać liczbę nut w ilości na jaką się zdecydujesz, by była najbardziej odpowiednia. Następnie należy dostarczyć dla każdego z kanałów SIDa, listę z wykazem sekwencji do zagrania i tego co ma być zagrane. Lista ta nazywana jest ścieżką.
Po załadowaniu edytora, wyświetlane są trzy kolumny, po jednej dla każdego kanału. Na górze każdej kolumny są słowa SEQ# (sekwencja) i REPEAT (powtórz), które wskazują, widzianą ścieżkę dla tego kanału. Wykazy sekwencji wprowadzane są w kolejności do dołu kolumn. Każdy wpis jest numerem sekwencji (w systemie szesnastkowym), a następnie podana jest ilość powtórzeń, także w systemie szesnastkowym.
Na połowie ekranu, ramka posiada cienką białą linię. Może być ona wykorzystana, aby zobaczyć, ile czasu zajmuje zagranie melodii, a to jest przydatne, gdy pisany utwór ma być używany w profesjonalnym programie.

Podczas edytowania ścieżek i sekwencji, klawisze strzałek służą do poruszania sie po kolumnach przy użyciu zielonego kursora. Kolejne wiersze każdej kolumny są wpisywane za pomocą klawiatury, pojawiając się w dolnym wierszu ekranu bufora wejściowego. Po wpisaniu wiersza, który ma zostać wprowadzony do ścieżki lub sekwencji, należy następnie nacisnąć klawisz RETURN, aby wstawić wiersz w miejscu, gdzie znajduje się zielony kursor i by on wraz z cała zawartością kolumny przesunął się w dół do następnego wiersza. Klawisze funkcyjne mogą być używane do edycji, tego co już zostało wprowadzone:

F1 kopiuje wybrany przez kursor wiersz do bufora wejściowego, gdzie możesz go zmienić.
F2 zastępuje wybrany przez kursor wiersz zawartością z bufora.
F3 wstawia zawartość bufora do wiersza z kursorem, przenosząc wszystko pod nim o jeden wiersz w dół.
F4 kasuje wiersz pod kursorem, przenosząc wszystkie wiersze poniżej niego o jeden w górę.
F8 rozpoczyna lub zatrzymuje odtwarzanie melodii.

Na przykład, aby poprawić błąd w jednej ze ścieżek lub sekwencji, należy przesunąć kursor do tego wiersza, a następnie nacisnąć klawisz F1, aby skopiować ją do bufora. Wtedy należy zmieniać zawartość bufora poprawić błąd, a następnie nacisnąć klawisz F2, aby zastąpić oryginalny wiersz wersją poprawioną.
Podczas edycji zawartość bufora, można użyć klawiszy INST/DEL, aby wstawić lub usunąć znaki. Naciskając klawisz DEL skasujesz wszystko w buforze. Dzieje się to także po wstawieniu wiersza klawiszem RETURN, lecz nie po wstawieniu zawartości bufora za pomocą klawisza F3.
Normalnie, klawisze CRSR przesuwają dookoła zielony kursor po ekranie. Do poruszania kursorem w buforze wejściowym, naciśnij klawisz ↑, wtedy klawisz kursora w lewo i w prawo przesuwa kursor w buforze wejściowym. Ponowne naciśnięcie klawisza ↑ przywraca normalne działanie kursora.

Istnieje kilka dostępnych komend zmieniających w tym samym czasie więcej niż jeden wiersz ścieżki lub sekwencji. Aby z nich skorzystać, należy najpierw określić początek i koniec tego, co chcesz edytować. Aby to zrobić, należy przesunąć kursor do początkowego wiersza, który chcesz edytować, a następnie nacisnąć klawisz B wraz z naciśniętym klawiszem CTRL. Teraz przesuń kursor w dół do ostatniego wiersza, który chcesz zaznaczyć, a następnie przesuń go w lewo lub w prawo do innej kolumny, aby przerwać zaznaczanie. Edytor jest teraz w trybie edycji, a wybrany obszar zostanie pokazany w inwersji. W tym trybie, działają tylko klawisze kursora i klawisze wymienione poniżej.

Teraz możesz wybrać dowolne z poniższych poleceń, aby edytować blok:

KILL - usuwanie - usuwa wszystkie zaznaczone wiersze, aby to wykonać, naciśnij klawisz K. Uważaj na to polecenie, ponieważ usuwając coś, nie można tego odzyskać!
COPY - kopiowanie - aby skopiować zaznaczone wiersze, przesuń kursor tam, gdzie chcesz coś skopiować i naciśnij klawisz C. Nie można skopiować część sekwencji na ścieżkę, lub odwrotnie, a jeśli zostaną skopiowane wiersze w miejsce zaznaczenia, ten tryb będzie anulowany. Należy pamiętać, że podczas kopiowania wiersze z jednej sekwencji do drugiej, obie sekwencje muszą być widoczne na ekranie, tak samo nie można używać klawiszy SHIFT i RETURN w tryb edycji wierszy.
TRANSPOSE - transpozycja - naciśnij T, a zostaniesz poproszony o podanie ilości półtonów o które chcesz przenieść zaznaczone wiersze. Po wpisaniu tej liczby, każda nuta w wierszu zostanie zmieniona o tę liczbę półtonów. Jeśli chcesz obniżyć wszystkie nuty, wystarczy wpisać liczbę ujemną. W przypadku wybrania tego trybu przez pomyłkę, wpisz 0 jako liczbę półtonów.
Opuszczenie poleceń edycji wierszy - naciśnij klawisz RUN/STOP, a opuścisz ten tryb edycji i powrócisz do zwykłej edycji. Jeśli błędnie zaznaczysz początek lub koniec, naciśnij klawisz RUN/STOP a następnie ponownie zaznacz właściwy obszar.

Nareszcie robi się ciekawie. Aby zobaczyć zawartość sekwencji, należy przesunąć kursor do jednej z pozycji zawierającej sekwencję na dowolnej ścieżce, a następnie naciśnij razem klawisze SHIFT i RETURN. Na górze tej kolumny zostanie wyświetlony numer sekwencji, a zawartość sekwencji będzie wyświetlany w kolumnie. W każdej sekwencji można umieścić fragment melodii, wprowadzając nuty w kolejności ich odtwarzania. Każda nuta jest opisana jej nazwą (A - G), z ewentualnym znakiem # (jest to podwyższenie o pół tonu], oraz oktawą w której nuta ma grać. Najniższa nuta to C0 (C, w najniższej oktawie), najwyższą jest B7 a środkową C jest C4.
Po każdej nucie jest numer (ponownie szesnastkowo - hex), który określa czas jej trwania. Musi on wynosić między 01 a 20 hex (od 1 do 32 dziesiętnie). Najdłuższy czas 20, może być stosowany dla całych nut, co oznaczałoby, że połowa noty trwa 10, ćwierć nuta 08, itd.
Jeśli chcesz jeszcze dłuższą nutę, możesz wprowadzić tę samą nutę dwukrotnie (na przykład do środkowego C o długości dwóch całych nut, można wprowadzić dwukrotnie C4 20). W celu zaoszczędzenia pamięci i wysiłku, istnieje komenda CONT, którą można umieścić w sekwencji i kontynuować brzmienie poprzedniej nuty przez więcej czasu, więc można wprowadzić C4 20, a następnie CONT 20.

Oprócz nut i polecenia CONT, sekwencja może również zawierać inne instrukcje. Oto one:

VOICE - dźwięk - zawiera liczbę szesnastkową od 00 do 1F, która wybiera definicję dźwięku wykorzystywaną do grania kolejnych nut. Każda definicja kanału to inny dźwięk, a są one zmieniane w oddzielnej części edytora.
TEMPO - zawiera liczbę szesnastkową, określającą ogólną szybkość, z jaką grane są nuty, od 00 (najwolniej) do FF (najszybciej).
OFF - zawiera liczbę szesnastkową między 01 a 20, i jest używana do określenia części nuty, która nie będzie grała.
CONT - używaj jak to wyjaśniono dla wyjątkowo długich nut.
SLIDE - przesunięcie - sprawia, że kolejna nuta zostanie zagrana z niższą bądź wyższą częstotliwością. Wartość przesunięcia jest podana przez czterocyfrowy numer szesnastkowy po komendzie SLIDE ze znakiem plus lub minus przed nią, aby wskazać kierunek przesunięcia częstotliwości - w górę lub w dół.
DRUM - zawiera liczbę pomiędzy 00 a 08, i sprawia, że kolejna nuta zabrzmi z hałasem bębna.

Jest to naprawdę zabawna część ze wszystkich rzeczy. Naciśnij klawisz RUN/STOP. Obserwuj te zdumiewające menu pojawiające się od środka ekranu. Dobre, co? Naciśnij klawisz RETURN, aby powrócić do ekranu edycji i ponownie naciśnij klawisz RUN/STOP. Możesz to zrobić, tak długo, jak długo Cię to bawi. Czy nie czas zakończyć zabawę? Świetnie, a teraz wróć do pracy. Menu na ekranie przedstawia listę opcji do wyboru. Jesteś również poinformowany, którą melodię obecnie edytujesz oraz ile pozostało wolnej pamięci. Przesuwając kursor w górę i w dół, zmień opcję, a następnie naciśnij klawisz RETURN lub SPACE, aby ją wybrać.

Pozycje menu zawierają:

RETURN TO TUNE - Powrót do ekranu edycji - nie uważasz, że spędziłeś już dość dużo czasu bawiąc się tym?
EDIT NEW TUNE - Edycja nowej melodii - w edytorze można zapisać do 26 utworów. Aby rozpocząć edycję nowej melodii, wybierz tę opcję i wprowadź numer utworu, który chcesz edytować (od 00 do 19 w hex).
LOAD - ta opcja służy do wczytywania melodii lub zestawów dźwięków, które zostały wcześniej utworzone i zapisane. Naprawdę bardzo przydatne. Zostaniesz poproszony o numer urządzenia odczytu - 1 kaseta, 8 dyskietka. Wówczas pojawi się pytanie o nazwę pliku, który chcesz wczytać. Jeśli wybrałeś tę opcję przez przypadek, naciśnij klawisz RETURN bez wprowadzania nazwy a nastąpi powrót do menu. Uff!
SAVE MUSIC - Zapisywanie melodii - ta opcja zapisuje wszystkie utwory jakie masz aktualnie w edytorze. Prosi także o podanie numeru urządzenia (jak w instrukcji LOAD) i nazwę pliku. Ponownie, jeśli wybrałeś tę opcję przez przypadek, naciśnij klawisz RETURN bez podania nazwy pliku a nastąpi powrót do menu.
SAVE VOICES - Zapisz dźwięki - ta opcja zapisuje wszystkie dźwięki, które są aktualnie w edytorze. Poza tym, działa tak samo jak opcja SAVE MUSIC. Więc nie dbam o to, czy ci się to podoba czy nie.
LIVE PLAY/EDIT VOICES - Granie na żywo / Edycja dźwięków - to wielka rzecz. Nie tylko pozwala grać melodię na klawiaturze, ale także pozwala na eksperymentowanie ze wszystkimi parametrami, które określają tworzone dźwięki. Dokładny opis tego znajdziesz w rozdziale 3.7.
SLIDE RULE - Suwak logarytmiczny - pozwala na eksperymentalne ustalenie wartości, jaką należy podać, aby jeden z kanałów wykonał zmianę częstotliwości nuty z jednej wartości do innej, w pewnym okresie czasu. Szczegółowy opis tego jest w rozdziale 3.8.
COMPILE MUSIC - Kompilowanie melodii - ta opcja pyta o numer urządzenia oraz nazwy pliku i zapisuje twój utwór w formie, w której możesz go użyć w swoich programach. Więcej informacji w rozdziale 3.9.
HEX CONVERTER - Konwerter liczb - ta opcja poprosi o wprowadzenie liczby zapisanej dziesiętnie lub szesnastkowo, i skonwertuje ją do innego formatu.
DISK DIRECTORY - Katalog dyskietki - pozwala wyświetlić katalogu dyskietki. Gdy pojawi się pytanie o nazwę pliku, można nacisnąć klawisz RETURN bez wpisywania niczego, i uzyskać pełny katalog lub wpisać nazwę pliku, aby zobaczyć wszystkie pliki o tej nazwie. Na przykład, jeśli zapiszesz wszystkie swoje pliki edytora melodii o nazwach rozpoczynających się od MUS, możesz później wyświetlić katalog z listą wszystkich plików muzycznych zawierających tylko te pliku po wpisaniu MUS.
ERASE CURRENT TUNE - Usuń edytowaną melodię - ta opcja usunie całkowicie aktualnie edytowaną melodię. Jednak nie powoduje usunięcia dowolnej sekwencji w przypadku, gdy została ona wykorzystania w innej melodii.
DOS COMMANDS/STATUS - Polecenie DOSu / Stan - ta opcja umożliwia wysyłanie polecenia do stacji dysków, aby usunąć pliki, sformatować dyskietkę itp. Wpisz polecenie w buforze i naciśnij klawisz RETURN, a zostanie ono wysłane do stacji dysków. Aby sprawdzić stan stacji, wpisz @ i naciśnij klawisz RETURN, a zostanie wyświetlona informacja. Następnie naciśnij klawisz RUN/STOP aby powrócić do melodii lub inny klawisz aby wpisać kolejne polecenie.

Tę opcję należy wybrać z menu. Zostanie pokazany ekran, składający się z dwóch części. W górnej części znajduje się klawiatura muzyczna. Powyżej lub poniżej każdego klawisza jest nazwą nuty, wraz z klawiszem jaki należy nacisnąć na klawiaturze, aby zagrać tę nutę. Po lewej stronie pod napisem TRN, znajdują się trzy nuty. Po prawej pod napisem VCE# znajdują się trzy cyfry napisane w systemie szesnastkowym. Nazwy trzech kanałów w górnej części ekranu zostały wyświetlone w inwersji. W każdej chwili możesz wrócić do menu nacisnąć klawisz RUN/STOP. A co to wszystko oznacza?

Zacznijmy od początku, naciśnij klawisz F8. Przełączysz się na muzykę. Kanały w górnej części ekranu znajdują się w inwersji, co oznacza, że kiedy grasz nutę na klawiaturze, będą one grały razem z nią. Klawisze A, S i D są wykorzystywane do wybierania kanałów, 1, 2 i 3. Naciśnięcie ich z klawiszem SHIFT pozwala rozpocząć odtwarzanie melodii z edytora, a nie tego, co grasz na klawiaturze. Więc możesz na przykład, wprowadzić bas na kanał 3 w edytorze, a następnie nacisnąć klawisze SHIFT i D, aby ją zacząć grać, i grać na pozostałych kanałach. Jeśli wyłączyłeś dwa kanały, będą one grały krokowo, a każdy z nich rozpocznie tak szybko jak naciśniesz klawisza. Aby to wyłączyć, naciśnij dwukrotnie klawisz F8: pierwszy raz, muzyka zostanie wyłączona, a po raz drugi, aby to zacząć od nowa, z dwoma kanałami z gra krokową. Nuty w kolumnie TRN służą do transpozycji granych nut, przy użyciu klawiatury, gdyż ma ona zasięg tylko dwóch oktaw. Górna nuta jest dla kanału 1, środkowa dla kanału 2, a dolna dla kanału 3. Jakąkolwiek nutę ustawisz pod TRN, to zauważ, że będzie to nuta najniższego klawisza na klawiaturze. Aby ją zmienić, użyj klawiszy J, K i L dla kanałów 1, 2 i 3. Każde naciśnięcie klawisza spowoduje zmianę nuty na kolejną. Jeśli naciśniesz jeden z tych klawiszy wraz z klawiszem SHIFT, uzyskasz odwrotny efekt, a jeśli trzymasz wciśnięty klawisz CTRL podczas naciskania klawisza, nuty zwiększa sie o jedną oktawę. Tak więc, na przykład, jeśli ustawisz nuty TRN C-3, E-3 i G-3, naciskając dowolną nutę na klawiaturze, będzie odgrywany główny akord tej nuty.

Liczby poniżej VCE# określają numer dźwięku, który jest odtwarzany przez każdy kanał. Są one zmieniane za pomocą klawiszy F, G i H, aby zwiększyć wartość o jeden, lub z klawiszem SHIFT i F, G lub H, aby zmniejszyć wartość o jeden. Każdy dźwięk ma inne brzmienie, chociaż niektóre z nich nie zostały ustanowione więc nie dają żadnych efektów. Aby to zmienić skorzystaj z dolnej części ekranu.

W dolnej części ekranu znajdują sie wszystkie parametry opisujące dźwięk odtwarzany przez kanał 1. Są one podzielone na kolorowe sekcje. Jednym z parametrów miga: oznacz to, że można być on edytowany klawiszami F1, F3, F5 oraz z klawiszem SHIFT, lub możesz wybrać inny parametr za pomocą klawiszy kursora. Każdy z klawiszy funkcyjnych zmienia jedną z cyfr, jeśli edytujesz liczbę dodasz do niej, lub odejmujmiesz jeden jeśli w tym samym czasie przytrzymasz klawisz SHIFT. Dla nut - NOTE należy użyć klawisze F1 i F2 aby zmienić nutę oraz F3 i F4, aby zmienić oktawę. Z pojedynczych znaków, takich jak Y/N - Tak/Nie lub U/D - Góra/Dół, naciśnij klawisz F1, aby to zmienić. Z przebiegów klawisz F1 i F2 wybiera rzeczywiste połączenie fali (szum, prostokąt, piła i trójkąt). Klawisz F3 i F4 wybiera rodzaj modulacji kołowej i synchronizacji efektów, a klawisz F5 i F6 wybiera, czy generator obwiedni jest włączony czy wyłączony.

Pierwsze szare opcje, to podstawowe elementy dźwiękowe: narastanie - ATT:, opadanie - DEC:, podtrzymywanie - SUS: i wybrzmiewanie - REL:, szerokość impulsu i przebiegu wykorzystywanego do nut. Sekcja GATEON jest tym, co jest wprowadzane do generatora obwiedni kanału na początku nuty, a sekcja GATEOFF jest tym, co jest wprowadzane do generatora obwiedni na końcu nuty. Pierwsze cztery litery, NPST odpowiadają za rodzaj fali - szum - N, prostokąt - P, piła - S i trójkąt - T, a następnie rodzaj wybranego podstawowego brzmienia dźwięku. Ten ostatni, G, jest generatorem obwiedni. Jest on normalnie odpowiedzialny za włączenie - GATEON i wyłączenie - GATEOFF generatora obwiedni. To sygnał do rozpoczęcia grania nuty przez układ SID, tak aby mógł on rozpocząć narastanie, opadanie i podtrzymywanie granej nuty.

Kolejna turkusowa sekcja kontroluje cztery efekty specjalne, które mogą być zastosowane do dźwięku. Są one ponumerowane od 0 do 3 i są włączone, gdy odpowiednia liczba obok słowa EFFECTS jest w inwersji. Te efekty to:

DIM/CRS - diminuendo/crescendo - pozwala zagranie każdej kolejnej nuty ciszej lub głośniej niż poprzednia. Wybierz D, aby uzyskać cichsze nuty lub C, aby były one głośniejsze. Tempo w jakim nuty grają głośniej lub ciszej jest szybsze lub wolniejsze a określa je wartość wybrana w opcji RATE. Gdy nuta osiągnę maksymalny lub minimalny poziom głośności, wtedy wróci do drugiej skrajności wartości i będzie stamtąd kontynuować. Restartowanie efektu (klawiszem SHIFT, lub z wykrzyknikiem komendy VOICE) spowoduje również zmniejszenie/zwiększenie głóśności po ponownym uruchomianiu.

PORTAMENTO - sprawia, że każde przesunięcie nuty w górę lub w dół jest ze stałą prędkością, 01 jest najwolniejsze, a 00 oznacza brak. Wartości od 01 do 7F oznaczają przesuniecie w górę, a od 81 do FF przesuniecie w dół.

Kolejna sekcja kontroluje vibrato. Opóźnienie to czas, po którym rozpocznie się vibrato: jak z efektami 0 i 1 opóźnienie jest liczone tylko za pierwszym razem, a wszystkie nuty po tym będą miały vibrato. Jest również wznowiona po komendzie VOICE lub nucie z wykrzyknikiem. RATE określa jak szybkie jest vibrato: 00 jest najszybsze, FF jest najwolniejsze. SIZE kontroluje głębokość vibrato, powyżej lub poniżej nuty.

Następna sekcja to modulacja szerokości impulsu - PWM. Opóźnienie działa w taki sam sposób jak dla vibrato. Szybkość kontroluje prędkość modulacji szerokości impulsu, a górne i dolne wartość graniczna kontroluje wartości pomiędzy którymi są zmiany. Podczas normalnego użytkowania, górne i dolne wartości graniczne będą pomiędzy 00 i 0F, oraz górna wartość graniczna będzie większa od dolnej wartości granicznej, ale dla niektórych efektów, może chcesz mieć wartości graniczne większe od zera, co spowoduje rodzaj efektu zanikania - spróbuj.

Niebieska sekcja kontroluje filtry. Jeśli opcja FILTERS jest ustawiona na N, używany dźwięk nie będzie miał żadnego wpływu na filtry. Jeśli jest ustawiony na Y, należy określić, które połączenie trzech kanałów będzie filtrowane, a także jaki rodzaj filtrowania zostanie wykorzystany: górnoprzepustowy, dolnoprzepustowy, pasmo przepustowy. Opcja RES ustawia rezonans filtrów, który wpływa na tonalny charakter dźwięków. Opcją CUTOFF wybiera się częstotliwości, na których działa filtr.

Jeśli tylko chcesz użyć filtrów w stałym ustawieniu, to musisz ustawić szybkość modulacji filtra na 00, bez modulacji. Jeśli ustawisz go na niezerową liczbą, filtr zacznie się od ustalonej wartości granicznej, a następnie zmieni się w górę lub w dół, w zależności od ustawienia kierunku (w górę lub w dół U/D). Następnie będzie się zmieniał w górę i w dół pomiędzy górną a dolną granicą przy wybranej prędkości. Opóźnienie działa w taki sam sposób jak vibrato, efekty i opóźnienie PWM. Wartość filtra jest tylko ustawiana do wybranej wartości granicznej po wyzerowaniu efektu: po tym, to pozostanie między górną a dolną granicą przy wybranej prędkości. Układ SID posiada tylko jeden filtr. Jeżeli więcej niż jeden kanał ma ustawiony dźwięk, który próbuje użyć filtra, to pierwszy kanał ma najwyższy priorytet nad pozostałymi kanałami.

Ostatnia sekcja kontroluje wzmocnienie i jest używana do wzmocnienia lub osłabienia melodii. Jeśli wybrana jest opcja wzmocnienia, głośność rozpocznie się na takim poziomie, jak ustawiono w opcji VOL i zmieni się górę lub w dół, zgodnie z wybranym kierunkiem do maksimum lub minimum. Ponownie, jeśli więcej niż jeden kanał z tego korzysta, pierwszy kanał ma najwyższy priorytet, zaś kanał trzeci - najniższy. Wzmocnienie nie zostanie ponownie uruchomione, gdy efekt i opóźnienie są wznowione, ale są one ponownie uruchomione za pomocą polecenia VOICE, więc uważaj! Jeśli masz dźwięk ze wzmocnieniem i w sekwencji umieściłeś polecenia VOICE, będą one wykonywane wielokrotnie, wzmocnienie zostanie wznowione zbyt często, i nie zdoła osiągnąć wartości minimalnej mając wartość maksymalną i na odwrót.

Suwak pozwala łatwo obliczyć wartości dla komendy SLIDE, jeśli w danym czasie chcesz przesuwać częśtotliwość z jednej nuty do innej. Aby z niego skorzystać, należy użyć klawiszy strzałek i klawiszy funkcyjnych by edytować w ten sam sposób, jak w trybie grania na żywo. Jako, że opcja TIME - czas posiada cztery cyfry w trybie szesnastkowym, należy również użyć klawisza F7 i F8, do zmiany najwyższej cyfry.
Aby użyć suwak logarytmiczny, ustaw nutę od której chcesz rozpocząć - FROM, nutę na której chcesz zakończyć - TO i jak długo ma to trwać - TIME. Czas musi być podany w systemie szesnastkowym jako 1/50 sekundy. Ponieważ jest to trochę za dużo, aby to liczyć na palcach, możesz się tego dowiedzieć z prawej strony ekranu, ustawiając tempo melodii i długość - DURATION nuty.
Istnieją dwa punkty, których należy się wystrzegać. Pierwszy jest taki, że stosunek czasu, który jest obliczany na prawej stronie ekranu, nie jest do końca poprawny. Podczas pierwszej 1/50 sekundy jakiejkolwiek nuty, instrukcje CONT lub OFF, odbywają się bez przesunięcia. Więc trzeba odjąć 1 od wartości czasu znajdującego się na prawej stronie ekranu, jeśli chcesz być całkowicie dokładny. Jeśli masz nutę o czasie trwania dłuższym niż 20, np. nutę z poleceniem CONT za nią, i chcesz aby przesunięcie odbyło się przez cały czas trwania tej nuty, należy odjąć 2 od czasu, jakim będzie 1/50 sekundy, podczas którego nuta nie zmieni częstotliwości, i 1/50 sekundy, podczas którego polecenie CONT też tego nie zrobi. Druga uwaga jest taka, że wartość, która jest obliczana za pomocą polecenia SLIDE, nie jest całkowicie dokładne, gdyż wszystkie wartości są zaokrąglane w dół.
Tak więc, nawet jeśli wziąć poprawną wartość dla polecenia SLIDE, kiedy rzeczywiście on się zaczął, to może on skończyć się na nieco niższym lub wyższym poziomie niż rzeczywista ustalona wartość dla nuty. Najprostszym rozwiązaniem tego problemu, jest zmniejszenie czasu trwania nuty, który przesunie się o 1, a następnie postawienie po niej ostatniej prawidłowej nuty o czasie trwania 1, w celu upewnienia się, że końcowy poziom nuty jest odpowiedni.

Ostatnia ale nie mniej ważna. Ta opcja zapisze melodię i dźwięki w formie, którą następnie możesz zawrzeć w swoich programach (lub nawet w cudzym).

Dla programujących w BASIC'u: Zapisz skompilowaną muzykę na tej samej dyskietce co twój program, lub na taśmie bezpośrednio po nim. Pierwsze wiersze programu załadują muzykę, na przykład:

dla kasety lub

dla dyskietki.

Po wczytaniu melodii, należy w programie dołączyć instrukcję SYS 50688, aby uruchomić odtwarzacz muzyczny. To nie rozpocznie odtwarzania żadnej melodii, ale teraz możesz sterować odtwarzaniem melodii poprzez rozkaz POKE w komórce 50974. Aby rozpocząć odtwarzanie jednego z utworów, napisz POKE 50974,128+ (numer melodii). Jeśli chcesz, aby zatrzymać muzykę, POKE 50974,128+ (numer melodii, która nie została napisana): na przykład dobrym pomysłem jest nie wprowadza niczego do melodii 25, dzięki czemu można zatrzymać jej odtwarzanie przez POKE 50974,128 + 25.
Można również indywidualnie odtworzyć jedną ścieżkę z jednej melodii na jednym z kanałów układu SID. Aby to zrobić, należy wybrać kanał (1 do 3), melodię, którą chcesz (od 0 do 25), numer ścieżki który chcesz odtworzyć (1 - 3, numer ścieżki odpowiada numerowi kanału). Następnie wystarczy napisać POKE 50993 + (numer kanału), 128+ (numer ścieżki) + 26 * (numer melodii -1).
Jest to szczególnie przydatne do efektów dźwiękowych. Można utworzyć efekt dźwiękowy poprzez zdefiniowanie dźwięku i ścieżki, która odgrywa nutę (lub nuty) wraz z nim. Następnie po rozpoczęciu odtwarzania można odtworzyć efekt dźwiękowy przy użyciu polecenia POKE.

Dla programujących w asemblerze: można dołączyć muzykę do własnych programów w jakikolwiek sposób chcesz. Jeśli nie korzystasz z przerwań, uruchom muzykę poprzez JSR $C600. Jeśli są użyte przerwania, należy w przerwaniu umieścić procedurę JSR $C666, którą należy uruchomić co 1/50 sekundy. Muzyka rutynowo wykorzystuje lokalizacje strony zerowej w lokalizacji od $FB do $FE, ale nie trzeba pozostawić jej bez zmian, więc jeśli twój program ich używa, musisz tylko zapisać jej wartości przed JSR $C666 i przywrócić je po tym. Lokalizacja sterowania znajduje sie pod adresem $C710 (50974): wartości od $80 do $99 służą do odtwarzania melodii S00 - S19. Lokalizacje kontrolujące poszczególne dźwięki są od $C731 do $C733; numery pomiędzy $80 i $99 odtworzą ścieżkę 1 melodii $00 - $19: od $9A do $B3 odtworzą 2 ścieżkę melodii $00 - $19, oraz od $B4 do $CD odtworzą 3 ścieżkę wybranej melodii. Podczas zapisywania skompilowanej melodii, podany jest adres początku i końca zajętej pamięci; Jeśli używasz tego obszaru pamięci, możesz użyć programu relocator, aby przenieść melodie go do innego obszaru - upewnij się i zanotuj wszystkie nowe adresy.

Po załadowaniu programu, zostanie przedstawiony główny ekran sterowania - MCS. Prawie każda funkcja programu jest tu dostępna, więc zaczniemy od nauki podstaw. Na początek trzeba będzie podłączyć joystick do portu sterującego 2. Program wykorzystuje okna i rozwijane menu do listy jego dostępnych funkcji. Większość dostępnych możliwości można wywołać za pomocą joysticka, kierując kursor w kształcie strzałki na odpowiednią ikonę i naciskając przycisk strzału. Jednak klawiatura jest potrzebna do kilku podstawowych funkcji.

Zaledwie trzy klawisze klawiatury mają specjalne funkcje. Są to: COMMODORE, CTRL i RUN/STOP. Zanim zaczniemy szczegółową analizę programu, warto bliżej przyjrzeć się przeznaczeniu tych kluczy przed przejściem do MCS.

COMMODORE - włącza lub wyłącza MCS co w razie potrzeby pozwala w całości wyświetlić ekran graficzny.
CTRL - przełącza sterowanie kursorem pomiędzy ekranami MCS i graficznym.
RUN/STOP - celem tego klawisza jest wykonanie pewnych operacji graficznych takie jak wypełnienie powierzchni.

W nawiązaniu do obrazka, zobaczmy teraz, co jest dla nas dostępne z MCS.

Powiększenie - daje to powiększony widok pikseli otaczających rysujący kursor. Na środku okna wewnątrz małego prostokąta pojawia się piksel, rzeczywiście wskazany przez migający kursor. Należy pamiętać, że powiększone piksele będą wyświetlane przy użyciu aktualnie przydzielonych kolorów i niekoniecznie te kolory są wyświetlone na ekranie graficznym. Odwołując się do aktualnych wybranych kolorów, na pierwszy rzut oka dokładnie widać, jaki rodzaj pikseli aktualnie używasz. Myląca czasami konstrukcja systemu kolorów Commodore 64, zostanie wyjaśnione później. Bądźcie pewni, że możliwości programu zapewniają maksymalną elastyczność w pokonywaniu ograniczeń sprzętowych.
Położenie kursora - znajduje się na górze z prawej strony obok powiększenia i jest w formacie współrzędnych X i Y rysującego kursora. Położenie 0, 0 odpowiada lewemu dolnemu rogowi ekranu.
Miernik pamięci - obok dolnej prawej części powiększenia znajduje się miernik wolnej pamięci. Zapewnia to stałą informację o ilości dostępnej pamięci do przechowywania czcionek tekstowych i obrazów. Jeśli kiedykolwiek zabraknie pamięci, wtedy będziesz zmuszony zapisać lub usunąć niektóre z zapisanych obrazów. Wskazówką jest, że około 10K bajtów przestrzeni zajmuje przechowywany obraz.
Status - powyżej miernika pamięci znajduje się linia statusu, która informuje o trybie w jakim działa program.
Obecna tekstura i rodzaj pędzla - położona w górnej środkowej części MCS jest bieżącym obrazem rodzaju tekstury pędzla z konkretnego rodzaju pędzla umieszczonego po lewej stronie.
Paleta kolorów - prawa sekcja MCS wyświetla ikony kolorów. 16 kolorowych pól z szarych kwadratów pod nimi tworzą tzw. paletę. Wiersz prostokątów wzdłuż dolnej części palety kolorów reprezentuje zakres wartości pikseli obecnie dostępnych. Można przypisać dowolny z kolorów i każdy z filtrów kolorystycznych (szare kwadraty), aby powiązać je z którymkolwiek wybranym pikselem. Pełne wyjaśnienie systemu kolorów Commodore 64 oraz w jaki sposób program oddziałuje daje podstawy ...
Atrybuty kolorów - Commodore 64, podobnie jak wiele innych tanich mikrokomputerach, stara się oferować tak zaawansowaną grafikę jak to możliwe, a jednocześnie oszczędzając cenną przestrzeń pamięci. Aby spełnić oba te wymagania, nieuchronnie wymaga to pewnego kompromisu i cech kolorów dla uzyskania odpowiedniego rezultatu. Podczas rysowania pikseli na ekranie, używając funkcje programu, można używać tylko niewielką liczbę różnych pikseli - 4, jeżeli pracujesz w trybie wielokolorowym - Multi-color i tylko 2 w trybie standardowym. Rodzaj pikseli sam w sobie informuje procesor graficzny wewnątrz komputera, gdzie można znaleźć informacje o kolorze. Ta czynność odbywa się całkowicie oddzielnie we własnym zakresie pamięci zwanym jako matryca kolorów. Każde z miejsc pamięci w matrycy posiada informacje o kolorze dla jednego pola o wielkości 8 bitów x 8 bitów na ekranie graficznym.
Tryb standardowy - w tym trybie mamy tylko dwa różne rodzaje rysowanych pikseli. Dlatego każda lokalizacja matrycy kolorów może pomieścić 2 kolory - jeden dla pikseli o wartości 0 i drugi dla pikseli o wartości 1.
Tryb wielokolorowy - ten tryb działa w podobny sposób, z tym że teraz mamy 4 różne rysowane piksele i w rezultacie potrzeba dwóch matryc kolorów, w celu przechowywania dodatkowych informacji o kolorze. Mając teraz cztery piksele sugeruje to, że tyle samo atrybutów jest wymaganych dla każdego pola. W rzeczywistości istnieją tylko trzy, gdyż te od piksela 0 w tym trybie wykorzystują uniwersalny kolor, wspólny dla całego ekranu. Podczas rysowania czegokolwiek na ekranie, dotyczy to tylko pikseli. Ich skojarzone kolory pozostają niezmienione, dopóki nie wykonujesz jakiejś funkcji barwiącej.

Program pozwala skojarzyć jeden z 16 kolorów z każdym z dostępnych pikseli, ale należy pamiętać, że kolory nie będą używane na ekranie do momentu gdy nie skorzystasz z jednej z operacji barwiącej. Program także zapewnia bardzo przydatne pojęcie filtrowania pikseli, przy czym wyświetlany na ekranie obraz może być tylko z pewnymi całkowicie zmienionymi lub usuniętymi pikselami. Filtr może być związane z jednym lub wszystkimi rodzajami dostępnych pikseli i gdy coś narysujesz będzie miało to wpływ na wszystkie kolejne operacje, które używają tych pikseli.

Przypisywanie kolorów - najedź kursorem myszy na ikonę wybranego koloru i naciśnij FIRE. Ikona będzie migać. Teraz przesuń kursor do wymaganej ikony wyboru pikseli i by przypisać nowy kolor naciśnij ponownie przycisk FIRE. Dla przypomnienia kolor zostanie wyświetlony w małym oknie w prawym dolnym rogu ikony wyboru pikseli. Nowy kolor został przypisany i ewentualne dalsze operacje na pikselach wiążą się z użyciem tego koloru.
Filtrowanie pikseli - rząd szarych ikon bezpośrednio poniżej palety kolorów reprezentuje dostępne filtry pikseli. Te filtry działają obok przydzielonych kolorów w celu uzyskania efektów specjalnych, takich jak wypukłość i negatyw. Zasadniczo zmienia to sposób, w jaki pojawia się dany piksel, kiedy jest rysowany na ekranie.
Aby przypisać filtr do piksela wybierz odpowiednią ikonę filtru, i tak jak w przypadku kolorów spowoduje to jej miganie. Następnie naciśnij FIRE na pożądanej ikonie wyboru pikseli a filtr zostanie przypisany. Indeks dolny zostanie dodany powyżej kolorowego okienka, by Ci przypomnieć, którego filtra to dotyczy.

Różne przykłady filtrowania - w celu wytworzenia obrazu w negatywie na całej kolejnej rysowanej / malowanej powierzchni obrazu, należy przypisać filtr komplementarny do każdego dostępnego piksela. Tak na przykład w trybie standardowym, gdzie pracujemy z zaledwie dwoma pikseli 0 i 1 - chcielibyśmy przekształcić piksele by uzyskać negatyw ... czyli 0 będzie 1 a 1 będzie 0. Aby to zrobić, po prostu przypisz filtr 0 do ikony piksela 1 a filtr 1 do ikony piksela 0.
Aby tworzyć sylwetkę obrazu, powiedzmy chcielibyśmy uzyskać efekt wypukłości, aby wszystkie piksele obrazu były drukowane w jednym i tym samym kolorze. Aby to zrobić, po prostu wybierz odpowiedni filtr i przypisz go do wszystkich dostępnych ikon pikseli. Eksperymentowanie jest sugerowane jako najlepszy sposób, aby pogodzić się z użyciem filtrów koloru i pikseli. Oczywiście, jeśli nie chcesz żadnego filtrowania to należy przypisać filtry do takich samych nazw ikon pikseli ... czyli filtr 0 do piksela 0, filtr 1 do piksela 1, itd. Zauważ, że dla danego piksela lub jego koloru do wykorzystania na ekranie ikona wyboru odpowiedniego piksela musi być aktywna ... tzn. migać. Podobnie jak w przypadku kolorów i filtrów ikon, ikony pikseli można włączać i wyłączać, wskazując je kursorem i naciskając FIRE. Jeśli piksel nie jest aktywny nie będzie używany podczas drukowania obrazu lub rysowania / malowania, itp. Daje to użyteczną technikę przezroczystości.
Przykładowo możesz tworzyć obraz gdzie piksel 0 reprezentuje prześwitujące bity, a zatem może pozwolić dla oryginalnego obrazu lub tła do prześwitywania po wydrukowaniu obrazu.
Aby zatrzymać pojawianie się na kolejnych wydrukach obrazu przezroczystych pikseli, po prostu wycofaj przypisanie wybranych pikseli zmieniając ich wartość na inną niż 0.

W końcu dochodzimy do najważniejszej części MCS - menu.
Istnieje 8 głównych menu dających dostęp do potężnych i niepowtarzalnych funkcji rysowania. W górnej części MCS znajduje się pasek menu. Przesunięcie kursora na jedną z pozycjami menu i naciśnięciu przycisku FIRE powoduje wyświetlenie listy opcji rozwijanego menu. Trzymając przycisk FIRE i przesuwając kursor po liście, umożliwia wybranie dowolnej opcji. Gdy przycisk FIRE jest puszczony, Twój wybór zostanie aktywowany i menu zniknie. Niektóre opcje menu wywołują podmenu, aby umożliwić Ci bardziej precyzyjne określenie funkcji, jaką chcesz wykonać. Na przykład otwierając menu Drukuj i wybierając opcję Rodzaj drukarki, spowoduje pojawienie się menu dające do wyboru kilka różnych drukarek.
Kilka opcji menu spowoduje wyświetlenie okna komunikacyjnego. Gdy tak się dzieje, nie można korzystać z żadnych funkcji programu, dopóki nie zostaną spełnione wymogi określone w tym oknie. Na przykład otwierając menu Specjalne i wybierając opcję Wyczyść ekran, natychmiast spowoduje to, że program poprosi cię o weryfikację. Masz możliwość wyboru pomiędzy akceptacją decyzji i wyczyszczeniem ekranu lub rezygnacją. Jeśli chcesz kontynuować, wybierz ikonę OK w przeciwnym wypadku wybierz ikonę Cancel.
Generalnie korzystanie z menu i okien do obsługi programu, jest bardzo proste i nie wymaga specjalnego wyjaśnienia. Teraz zostaną wyjaśnione poszczególne elementy każdej funkcji menu. Pamiętaj, że każda funkcja, która działa bezpośrednio na ekranie graficznym wymaga, aby przełączyć sterowanie kursora za pomocą klawiszy CTRL lub COMMODORE ...

Dla tych z Was, którzy chcą wykorzystać swoje obrazki w swoich programach, poniżej znajduje się następujący podstawowy prosty program, który ładuje i wyświetla utworzone obrazki. Dla technicznie zorientowanych podane są również adresy pamięci oraz format obrazu.
Obrazy są przechowywane jako jeden ciągły blok pamięci. Te w formacie wielokolorowym znajdują się w pamięci pomiędzy adresami $3C00 (15360 dziesiętnie) i $6400 (25600 dziesiętnie).
To około 10 KB pamięci, a sposób rozmieszczenia przedstawiono poniżej.
Obrazek w trybie standardowym wymaga nieco mniej pamięci i znajduje się od adresu $4000 (16384 dziesiętnie) do $6400 (25600 dziesiętnie).

Dla tych z Was, którzy rozumieją te rzeczy, tutaj jest pokazany sposób użycia pamięci po załadowaniu obrazka:

1K kolory dla układu VIC-II - $3C00 - $4000
8K Bit Mapa - $4000 - $6000
1K kolory matrycy wideo - $6000 - $6400

4.6.1. Przykładowy program.

Poniższy przykład pokazuje prosty program wyświetlający obrazek.

1000 C = C + 1 : IF C = 2 THEN 1015
1005 INPUT "PICTURE FILENAME",N$
1006 IF LEN (N$) = 0 THEN 1005 : REM ADDED
1010 LOAD N$,8,1
1015 PRINT "WAS PICTURE MULTI-COLOUR Y/N?"
1020 GET K$ : IF K$ = "" THEN 1020
1025 IF K$ = "Y" THEN 1035
1026 IF K$ <> "N" THEN 1020 : REM ADDED
1030 POKE 53270,8 : GOTO 1045
1035 POKE 53270,24
1040 FOR C = 0 TO 999 : POKE C + 55296, PEEK (15360 + C) : NEXT
1045 POKE 53272,128
1050 POKE 53265,59
1055 POKE 56576, ( PEEK (56576) AND 252) OR 2
1060 POKE 53280,0
1061 POKE 53281, BGR COLOUR : REM ADDED
1065 GET K$ : IF K$ = "" THEN 1065
1070 POKE 53272,20
1075 POKE 53265,27
1080 POKE 53270,200
1085 POKE 56576, PEEK (56576) OR 3

Program poprosi o podanie nazwy pliku obrazka, a następnie automatycznie załaduje i wyświetli obrazek. Naciśnij dowolny klawisz, aby wrócić do ekranu edycji.

Uwaga: Niektóre linie programu zostały dodane i opatrzone odpowiednim komentarzem w celu prawidłowego działania programu. Bez tych linii program także teoretycznie zadziała prawidłowo, tylko gdy bedziesz postepował zgdonie z informacjami pojawiającymi się na ekranie.